با سلام خدمت همسنگران گرامی
رواياتى كه از امام رضا (ع) درباره ی امام زمان(عج) رسيده است
شيخ صدوق «ره» در كتاب «علل الشرائع» و عيون اخبار الرضا از حسن بن فضال و او از پدرش از حضرت امام رضا عليه السّلام روايت ميكند كه فرمود: گويا شيعه را در موقع از دست دادن سومين امام از فرزندانم مىبينم كه از هر سو او را جستجو كنند نيابند. عرضكردم: يا ابن رسول اللَّه براى چه؟ فرمود: براى اينكه امام آنها غائب ميگردد:
فقلت و لم؟ قال: لئلّا يكون في عنقه لأحد بيعة اذا قام بالسّيف
. عرض كردم چرا غائب مىشود؟ فرمود: براى اينكه وقتى با شمشير قيام ميكند، بيعت هيچ (پادشاهى) در گردن او نباشد.
و هم در كتاب عيون از حسن بن محبوب روايت نموده كه آن حضرت بمن فرمود:
دنيا فتنهاى در جلو دارد كه آتش آن دامن خاص و عام را خواهد گرفت، و اين در موقعى است كه شيعيان ما فرزند سوم مرا از دست بدهند و اهل آسمان و زمين و مرد و زن دل- سوخته و هر غم زده مصيبت رسيدهاى بخاطر از دست دادن وى گريه كند. پدر و مادرم فداى او باد كه همنام جدم (پيغمبر) و شبيه من و شبيه موسى بن عمران (ع) است.
لباسهاى نورانى پوشيده كه از شعاع انوار قدس، ميدرخشد چه بسيارند زنان و مردان با ايمانى كه چون «ماء معين» «1»را از دست بدهند، حيران و غمگين و متأسف گردند گويا آنها را مأيوس و متحير مىبينم، آنها را چنان صدا زنند كه از دور شنيده شود، چنان كه از نزديك شنيده مىشود.
او (امام زمان) براى مؤمنين رحمت و براى كفار عذاب است.
در كمال الدين اين حديث را از ريان بن صلت نيز روايت كرده جز اينكه در آنجا ميگويد: در مرگ وى اهل آسمان و زمين غمگين شوند.
مؤلف: جمله «لباسهاى نورانى پوشيده كه از شعاع روشنى قدس ميدرخشد» احتمال دارد مقصود اين باشد كه از وجود حضرت انوار فضل و فيض خدا ساطع است و بطور خلاصه منظور اينست كه: وجود اقدس امام زمان (ع) لباسهاى مقدس و خلعتهاى ربانى كه انوار فضل و هدايت از آن ميدرخشد، پوشيده است.
و نيز شيخ صدوق در كمال الدين و عيون اخبار الرضا از دعبل خزاعى روايت نموده كه گفت: چون قصيده خود را كه باين ابيات شروع ميشد:
*
مدارس آيات خلت من تلاوة
و منزل وحى مقفر العرصات«2»
براى حضرت امام رضا عليه السّلام خواندم موقعى كه باين شعر رسيدم:
*
خروج امام لا محالة خارج
يقوم على اسم اللَّه و البركات
يميّز فينا كلّ حقّ و باطل
و يجزى على النعماء و النقمات
* (يعنى: ظهور امامى كه ناچار ميبايد بيايد، حتمى است او بنام خدا و بركات او قيام ميكند تا در ميان ما هر حقى را از باطل تميز دهد و پاداش هر نعمت و نقمتى را عطا نمايد) از شنيدن اين اشعار حضرت امام رضا عليه السّلام سخت بگريست، آنگاه رو بمن كرد و فرمود:
اى خزاعى! روح القدس با زبان تو اين دو بيت را خواند! ميدانى اين امام كيست و كى قيام ميكند؟ عرضكردم: آقا! نه! اين قدر شنيدهام كه امامى از شما قيام ميكند، و زمين را از لوث فساد پاك ميگرداند و آن را پر از عدل خواهد كرد چنان كه پر از ظلم شده باشد.
حضرت فرمود: اى دعبل! امام بعد از من پسر من محمد است و بعد از او على پسر او بعد از او پسرش حسن ميباشد و بعد از حسن پسرش، حجت قائم امام است كه (اهل ايمان) در زمان غيبتش انتظار او را ميكشند و بعد از ظهورش از وى فرمان- بردارى ميكنند.
اگر از عمر دنيا جز يك روز نمانده باشد خداوند آن روز را چندان طولانى ميگرداند تا او بيايد و جهان را پر از عدل كند چنان كه پر از ظلم شده باشد.
اما چه وقت ظهور خواهد كرد؟ نميشود وقت آن را تعيين نمود. چه پدرم (موسى بن جعفر) از پدرش و آن حضرت از پدرانش از على عليه السّلام روايت كردهاند كه از پيغمبر (ص) سؤال شد: قائم كه از نسل شماست كى ظهور خواهد كرد؟ فرمود: آمدن وى مثل آمدن روز رستخيز است كه خداوند در قرآن ميفرمايد: لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلَّا هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتِيكُمْ إِلَّا بَغْتَةً «3» يعنى: كسى جز خداوند وقت آن را معلوم نميكند، اين مطلب در آسمانها و زمين گران آمده، بطور ناگهانى بسوى شما خواهد آمد «4» در كفاية الاثر مانند اين روايت بسند ديگر از ابو صلت هروى نيز آمده است.
در كمال الدين از ايوب بن نوح روايت كرده كه گفت: بحضرت رضا عليه السّلام عرضكردم: ما اميدواريم كه شما صاحب الامر باشيد و خداوند دولت آل محمد را بدون كشيدن شمشير بشما تفويض كند. چه مىبينيم براى شما بيعت گرفته شده و بنام مباركت سكّه زدهاند.
حضرت فرمود: هر يك از ما ائمه كه مردم براى او نامهها نوشتند و از او مسائل دين پرسيدند و انگشتنما شد و وجوه شرعى براى وى فرستادند، يا ناگهان كشته مىشود و يا بوسيله سم ميميرد، تا موقعى كه خداوند عز و جل امامى برانگيزد كه ولادت و جايش مخفى ولى نسبش معلوم باشد.
و نيز در كمال الدين از احمد بن زكريا نقل ميكند كه گفت: حضرت امام رضا عليه السّلام از من پرسيد: خانهات در كجاى بغداد است؟ گفتم در محله كرخ «5» فرمود: آنجا از همه جا سالمتر است. روزى خواهد آمد كه چنان فتنه سختى در گيرد كه زير كان قوم نيز در آتش آن بسوزند و اين در هنگامى است كه مردم فرزند سومى مرا از دست بدهند.
در غيبت نعمانى از محمد بن ابى يعقوب بلخى روايت ميكند كه گفت: از حضرت امام رضا (ع) شنيدم ميفرمود: بزودى مردم مبتلا بامتحان سختى خواهند شد. باين معنى كه بوسيله طفلى كه در شكم مادر و شيرخوار ميباشد، امتحان شوند و كار بآنجا رسد كه ميگويند او ناپديد شده و مرده است و ديگر امامى نيست، در حالى كه پيغمبر خدا بارها ناپديد ميشد. آگاه باشيد كه من هم بزودى وفات ميكنم. «6» مؤلف: «پيغمبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله چندين بار ناپديد گرديد». مانند مدتى كه در كوه حرى بسر ميبرد و سه سالى كه در شعب ابو طالب و سه روزى كه در غار ثور پنهان بود
و از غار تا مدينه نيز از نظر مردم مكه ناپديد شده بود. و ممكن است حضرت بلفظ جمع فرموده كه پيغمبران خدا هم بارها غائب ميشدند، ولى راوى بلفظ مفرد و «غاب رسول اللَّه» نقل كرده باشد.
نيز در غيبت نعمانى است كه ايوب بن نوح از آن حضرت روايت كرده كه فرمود: هنگامى كه علم از ميان شما برداشته شد از زير پاهاى خود انتظار فرج بكشيد. «7»
______________________________
(1) در صفحه 255 گذشت كه «ماء معين» يعنى آب زلال جارى، در آخر سوره تبارك تفسير بامام زمان ارواحنا فداه شده است و در اينجا نيز مقصود آن حضرت ميباشد.
(2) يعنى: مدارسى كه در آن آيات خدا خوانده ميشد، از آهنگ تلاوت خالى شده، و محل وحى خدا همچون بيابان هموار گشته است.
(3) اعراف- 186.
(4) با اينكه تعيين وقت ظهور امام زمان در اخبار اهل بيت جدا ممنوع شده و نهى اكيد بعمل آمده مع هذا فرقه بهائى گاهى دست در روايت مفضل بن عمر برده و جمله «في شبهة ليستبين» را تغيير داده «و يظهر في سنة ستين» خوانده و آن را تطبيق بسال 1260 تاريخ ادعاى باب ميكنند! و زمانى آيه «يدبّر الامر» را دستاويز قرار داده و ميگويند پس از هزار سال تمام ظهور قائم آل محمد و بنظر آنها (سيد باب) خواهد بود. آنهم چه ظهورى، و چه امامى و چه قائم درمانده بيچارهاى!
(5) كرخ از روزگار نخست محله شيعهنشين بغداد بوده «مسجد براثا» و خانه شيخ مفيد و سيد مرتضى و شيخ طوسى و ديگر دانشمندان شيعه در آنجا بوده است.
(6) در جمله اخير حضرت رضا عليه السّلام از مرگ خود كه بزودى اتفاق مىافتاد، خبر داده تا پس از وقوع آن و صدق گفتار حضرتش، آنچه در باره مهدى موعود فرموده نيز تصديق شود. ديگر اينكه چون با فقدان آن حضرت نميتوان گفت ديگر امامى نيست، اگر امام زمان هم از نظرها پنهان گرديد نبايد موجب تزلزل مردم شود و گمان كنند كه ديگر امامى نيست،
(7) منظور از علم (بفتح لام) كه از ميان خلق برداشته مىشود، كنايه از وفات خود آن حضرت يا غيبت امام زمان است، زيرا هر امامى علم هدايت خلق و پرچم فضيلت است و در دعاى ندبه ميخوانيم
«اين أعلام الدّين و قواعد العلم»
يعنى پرچمهاى ديانت و استوانههاى دانش كجا هستند؟.
منبع: کتاب مهدى موعود ( ترجمه بحارالأنوار) متن 381/387 باب سيزدهم رواياتى كه از امام على بن موسى الرضا(ع) رسيده است
تبادل لینک هوشمند 
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: